Meteen naar de inhoud

Jan van Stralen: toonbeeld van strijdlust 

Jan van Stralen, oud-lid van wielerclub HRTC Hoorn, is 12 juni op 87-jarige leeftijd overleden. Hij was als wielrenner een voorbeeld vanwege zijn strijdlust.  

“Bewonderenswaardig was zijn kracht. Hij gaf de strijd niet op,” staat bovenaan op de rouwkaart. De uitvaart vond plaats in besloten kring. “Veel oud-leden zullen zich Jan herinneren als een strijder. Hij heeft nog lang op zijn racefiets gezeten door toertochten te rijden,” zegt Ton Kieftenburg. 

Ook Dick de Haas, erelid van HRTC, kan Jan van Stralen nog goed herinneren. “Jan was een goed regionaal renner. Hij was in wedstrijden altijd luid en duidelijk aanwezig. Met zijn mond kon hij alles verklaren. Als hij net niet won kwam dat volgens hem doordat een ander hem dwars zat. Dat liet hij dan duidelijk weten.” 

Een bijtertje, zo kwalificeerde Jan van Stralen zichzelf tien jaar geleden in het jubileumboek ter ere van het 60-jarig bestaan van HRTC. “Ik kon gelost worden maar afstappen kwam niet in me op. Zo lang ik de laatste man van de groep nog zag, geloofde ik erin. Die instelling heeft me regelmatig de overwinning gebracht.” 

Na zijn carrière haalde Jan van Stralen zijn diploma als sportmasseur. “Daarvoor heeft hij zich met overgave gegeven,” zegt Dick de Haas. Als masseur verzorgde Jan van Stralen jarenlang wielrenner Jos Kieftenburg uit Wervershoof. Die vertrouwde zijn masseur eens toe dat hij voor hem een voorbeeld was vanwege zijn strijdlust. 

Jan Roos 

Naast Jan van Stralen overleed in dezelfde week ook een ander oud-lid van HRTC: Jan Roos uit Oudendijk. Die was na zijn wielercarrière een hartstochtelijk schaatser. Hij heeft vele marathons op het ijs gereden. Hij haalde twee keer brons op het Nederlands Kampioenschap en reed drie keer de Elfstedentocht uit, schrijft Coen van de Luytgaarden in het Noordhollands Dagblad. 

In zijn dagelijks leven was Jan Roos veehouder. Hij werd graag gezien in Oudendijk. Afgelopen dinsdag werd hij op een tuindersschuit naar zijn laatste rustplaats gebracht. Dat was zijn laatste wens. Zijn schaatsen kregen een ereplek voorop de schuit. Hij gleed onder bruggetjes door en langs wuivende rietkragen waar hij als schaatser zo van genoot.